Πολιτιστικός Σύλλογος Μουσθένης "ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ"

 

Εκεί που διαλογιζόμουν μόνος μου, ήρθε και κάθισε στο νου μου ολάκερο το έτος που τελείωνε εκείνη τη μέρα και δεν άφηνε πίσω του ακόμα παρά λίγες μαύρες ώρες χωρίς ήλιο, σαν άκρη μαύρης ουράς. Eίχε ένα πένθιμο ήθος απάνω του και το λυπήθηκα από την καρδιά μου, που πήγαινε να πνιγεί στον απέραντον ωκεανό των περασμένων.
-Ε! γεροτσέλιγκα! Τι λες; καθόμαστε απόψε ως τα μεσάνυχτα για να ιδούμε πως θα φύγει ο παλιός ο χρόνος και πως θα ’ρθει ο καινούργιος;

-Α! είν’ όμορφο πράγμα, παιδί μου! Γίνεται ένας κλονισμός στην πλάση, ένα βαθύ βουητό, που πρέπει να ’χεις πολύ, πολύ αλαφρό αυτί για να το καταλάβεις. Γίνεται ένα τρομερό, απόκοσμο κλάμα... Δεν είναι μικρό πράγμα να ’ρχεται ένας άλλος και σου παίρνει από τα χέρια σου τα κλειδιά του Κόσμου! Σαν καλή ώρα να ’ρθει απόψε ένας άλλος και να μας πει:"φευγάτε από το χειμάδι! Θα καθήσω εγώ!" Είδες τι πόλεμος γένηκε έξω; Τι ήταν, παντεχαίνεις, αυτή η τρομερή νεροποντή; Αυτό το στοιχειοπάλεμα, αυτά τα αστροπελέκια, αυτά τα τραντάγματα της γης; Τι άλλο ήταν, παρά πόλεμος ανάμεσα του ενός χρόνου και του αλλουνού…

Χρήστος Χρηστοβασίλης  «Η καλύτερή μου Αρχιχρονιά»  

 

 Καλή κι ευλογημένη χρονιά σε όλους με υγεία και σύνεση!