Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη, ετήσια Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Λουκά Καβάλας.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

(Στις 07:30 π.μ. από το Δημοτικό Σχολείο θα αναχωρήσει λεωφορείο για την Καβάλα).

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

        Τιμώντας την εθνική επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, σας καλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εκδηλώσεις του Συλλόγου.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014, ώρα 18:00

Προβολή της ταινίας «Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ»,

Αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου

 &

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014, ώρα 17:30

13 Οκτωβρίου 2014

Ημέρα μνήμης του Μακεδονικού αγώνα

Ακολουθεί επίκαιρο άρθρο της κας Ιωάννας Ρωμανού

Καπετάν Άγρας, ένας ευγενικός ήρωας

Όσοι στα εφηβικά μας χρόνια ή αργότερα διαβάσαμε το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Στα μυστικά του Βάλτου», δεν μπορεί παρά να σταθήκαμε με θαυμασμό και συγκίνηση μπρος στη μορφή και τη θυσία του μακεδονομάχου Τέλλου Αγαπηνού, του θρυλικού   καπετάν Άγρα.

Το παλικάρι αυτό, από τους Γαργαλιάνους της Μεσσηνίας (1880), αποφοίτησε το 1901 από τη Σχολή Ευελπίδων και συνεπαρμένος από  τον πατριωτικό πυρετό των ημερών εκείνων, σύντομα κατατάχθηκε εθελοντής στα αντάρτικα σώματα που πολεμούσαν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες στην τουρκοκρατούμενη ακόμη Μακεδονία.

Ο καπετάν Άγρας (στη μέση) στη λίμνη των Γιαννιτσών

Εκεί, στη λίμνη των Γιαννιτσών μέσα στις καλύβες  που έστηναν  με καλάμια, στα πατώματα  και στις πλάβες, έδωσε σκληρές μάχες με τους διεκδικητές της μακεδονικής γης ως αρχηγός στρατιωτικού σώματος, παλεύοντας και με τους πυρετούς που θέριζαν τους αγωνιστές. Στις 14 Νοεμβρίου του 1904 ο καπετάν Άγρας τραυματίζεται - σε μια προσπάθεια να καταλάβει την καλύβα Κούγκα- από το απόσπασμα του κομιτατζή Αποστόλ Πετκόφ και μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη για νοσηλεία. Μετά από μία σύντομη παραμονή στη Νάουσα, για να αποθεραπευτεί, επιστρέφει και πάλι στη λίμνη, η ελονοσία όμως απειλεί την υγεία του και  το κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα στην Αθήνα διατάσσει την αντικατάστασή του από τον λοχαγό Νικόλαο Δουμπιώτη (καπετάν Αμύντα).

Λίγο πριν αποχωρήσει, καλοπροαίρετος καθώς ήταν και παρά τις προειδοποιήσεις των συντρόφων του, διψώντας για ειρήνη, επεδίωξε μία συνάντηση  με δυο  αρχηγούς βουλγαρικών σωμάτων, τον Κασάπτσε και το Ζλατάν, οι οποίοι προσποιούμενοι τους ειρηνόφιλους, συνέλαβαν τον καπετάν Άγρα και το πρωτοπαλίκαρο του Αντώνη Μίγγα, και αφού τους διαπόμπευσαν για μια εβδομάδα, τους κρέμασαν σε μια καρυδιά στις 7 Ιουνίου του 1907, κοντά  στο χωριό Τέχοβο, που μετονομάστηκε σε Καρυδιά.

Ο θάνατος του καπετάν Άγρα  και του Μίγγα συγκλόνισε τους Έλληνες  και η προδοτική στάση  των Βουλγάρων πυροδότησε αντιδράσεις, με αποτέλεσμα ο Μακεδονικός Αγώνας να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση.

Η δε λαϊκή μούσα θρήνησε το θάνατο του καπετάνιου με πολλά μοιρολόγια, που ανάμεσά τους ξεχωρίζει ένα σλαβόφωνο, σύνθεση ανθρώπων που μπορεί να μη μιλούσαν ελληνικά, αγαπούσαν όμως μετά μανίας την πατρίδα τους, γι’  αυτό  και οι Βούλγαροι τους ονόμαζαν Γραικομάνους.

Νέμας μάικα, ζλάτνο τσέτνο, να τα πλάτσι; (Δεν έχεις μάνα, γλυκό παιδί, για να σε κλάψει;)
Νέμας σέστρα, ντα τα ζάλια; (Δεν έχεις αδερφή, να σε πενθήσει;)
Κάκβα ιζλαζάγια; (Πώς σε ξεγέλασαν;)
Κάκβα ντονισέα ντα βα ουμπέσατ να ουρέχουτ; (Πώς σ' έφεραν εδώ και σε κρέμασαν στην καρυδιά;)
Ντα βα ντόνσατ να τσούζντι μέστου, (Να σε φέρουν σε ξένη γη,)
τσούζντι μάικι ντα πλάκατ, (ξένες μάνες να σε κλάψουν,)
τσούιντι σέστρι ντα βα ρέντατ. (ξένες αδερφές να σε μοιρολογήσουν)

Σήμερα, όποιος  βρεθεί στο νομό Πέλλης, εκτός από τους καταρράκτες της Έδεσσας και τα λουτρά της Αριδαίας, μπορεί να επισκεφθεί το χωριό Καρυδιά, πρώην Τέχοβο, στο οποίο στεγάζεται το «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Καπετάν Άγρας-Αντώνης Μίγγας» και να παρακολουθήσει σ’αυτό τη δράση και το τέλος των δύο ανδρών αλλά και όλη την ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα. Μπορεί ακόμη να επισκεφθεί το χωριό Άγρας-παλαιότερα Βλάντοβο-όπου ενταφιάστηκε το παλικάρι. Και στην ίδια περιοχή, να θαυμάσει επίσης τα έργα του ανθρώπου στην τεχνητή λίμνη του Άγρα.

 

Η λίμνη  του Άγρα 

Κι όλα αυτά, γιατί η μνήμη βρίσκει χίλιους τρόπους να συντηρηθεί. Και όπως εύστοχα έχει γράψει ο Βασίλης Νιτσιάκος, στον πρόλογο ενός λευκώματος για την Κόνιτσα της Ηπείρου: Ο χρόνος εγκιβωτίζεται στο χώρο με πολλούς τρόπους. Διάρκειες και τομές, συνέχειες και ρήξεις αποτυπώνονται αλλά και διαμορφώνουν τους τόπους μας. Τα σημάδια του χρόνου στο χώρο φτιάχνουν το παλίμψηστο των πατρίδων μας, ένα παλίμψηστο που τροφοδοτεί τη συλλογική και την ατομική μας μνήμη.

Πηγές

 «Στα Μυστικά του Βάλτου» Πην. Δέλτα Βιβλιοπωλείον της Εστίας

Διαδίκτυο